ریشه زبان گویش مردم کندر

زمانی که مادها برای اتراق کردن به مناطق شمالی ایران آمدند کرج را به خاطر محیط زیبایش در نظر گرفتند. عده ای از انها به جهت وجود چشمه های زیبا و مناطق مستعد کشاورزی و مراتع غنی در روستای خوش آب و هوای کـــــــــــندر ماندن و به کارهای کشاورزی و دامی رو آوردند بنابر این ریشه زبان مردم کندر تــــــــــــاتی می باشد که مربوط به مــــــادها است.

تاتی یکی از کهن‌ترین زبان‌های ایرانی است  که پیشینه ای بلند در تاریخ ایران و اقوام ایرانی دارد

معنی لغوی  تات درحقیقت یک واژه ترکی است که حکومت های ترک ایران از آن برای نامیدن ایرانیانی استفاده می کردند که زبان ترکی نمی دانستند.

زبان تاتی، گویش های متعددی دارد، گویش هایی که ممکن است برای گویشوران سایر گویش های این زبان، سخت فهمیده شود.

زبان تاتی در روستای کندر مثل خیلی از جاهای دیگر که با این زبان صحبت می کردند کم کم و به مرور زمان دست خوش تغییر شده و بعضی از کلمات حالت درست خود را از دست داده یا حروفی به آن اضافه  و یا کم شده . در این دو سه دهه اخیر خود شاهد تغییرات اساسی در این گویش در روستای کندر بوده ام چون بسیاری از نسل های جدیدتر، به تاتی در حد یک زبان مادری مسلط نیستند و یا تحت تاثیر فشار زبان فارسی به عنوان زبان غالب، آن را زبانی نامطلوب و پست می دانند. به همین دلیل، از یادگیری و حتی انتقال آن به نسل های بعدی خود اجتناب می کنند. اینگونه است که خطر بسیار جدی ای امروز این زبان کهن ایرانی را تهدید می کند.

تات ها در طول تاریخ و در سخت ترین شرایطی که تحت فشار حکومت های ترک زبان و زبان ترکی (به عنوان زبان غالب و رسمی) بوده اند به شکلی بسیار محتاطانه، خود را حفظ کرده و در طول هزاران سال، آن را به نسل امروزشان رسانده اند.

  آریایی‌ها حدود ۵هزار سال پیش در منطقه اوراسیا، نزدیک کوه‌های اورال بین آسیا و اروپا، زندگی می‌کردند و به علت سرد شدن هوا و طولانی بودن تاریکی شب مجبور شدند به مناطق گرم‌تر مهاجرت کنند. حدود ۳ هزار سال پیش، دسته‌ای از آنان به اروپا، دسته‌ای به هندوستان و دسته‌ای به فلات ایران مهاجرت کرد. دسته اخیر از طریق خوارزم و قفقاز به سرزمینی وارد شدند که ابتدا ایریانا، سپس آریانا و اِران و سرانجام ایران نام گرفت.

سرزمینی که آریایی ها وارد آن شدند ایران یا سرزمین آریایی ها نامیده شد. آن ها شامل سه گروه ماد، پارس و پارت بودند. مادها در غرب، پارس ها در جنوب و پارت ها در شمال شرقی فلات ایران ساکن شدند. این سه گروه از آن پس ایرانیان نامیده شدند.

آریایی‌ها چون از سرزمین‌های سرد با شب های طولانی به ایران مهاجرت کرده بودند، به خورشید(مهر یا میترا) و هرچه که نورانی بود، احترام می‌گذاشتند. احترام به آتش نیز به خاطر گرمی بخشی و روشنی آن بود. مدتی پس از استقرار آریایی‌ها در ایران، پیامبری به نام زرتشت از میان آنان برخاست و ایرانیان به اهورامزدا، به معنای دانای بزرگ، معتقد شدند که در واقع خداوند یکتا بود. البته، آنان به فرشتگانی مانند آناهیتا( ناهید که فرشته‌ی آب بود و نیز مهر، میترا که فرشته‌ی خورشید بود)احترام می‌گذاشتند. دین زرتشت در زمان مادها و هخامنشی‌ها شکوفا شد و پیروان زیادی پیدا کرد.

نوشته شده توسط دهاتی