به نام خدا خالق انسان، به نام
انسان خالق غم ها، به نام غم ها بوجد آورنده ی اشکها، به نام اشک تسکین
دهنده ی قلبها، به نام قلبها ایجادگر عشق و به نام عشق زیباترین خطای انسان .
مسوول حفظ و احیای آثار تاریخی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کرج گفت: بنای امامزاده عبدالله طاهر روستای کندر از روستاهای دهستان آدران در محور کرج - چالوس، در فهرست آثار تاریخی ملی ایران قرار گرفت.
مسوول حفظ و احیای آثار تاریخی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و
گردشگری کرج گفت: بنای امامزاده عبدالله طاهر روستای کندر از روستاهای
دهستان آدران در محور کرج - چالوس، در فهرست آثار تاریخی ملی ایران قرار
گرفت.
علیرضا دهقان مهرجردی روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا
افزود: با ثبت این اثر تاریخی که به دوره صفویه مربوط می شود، شمار بناهای
تاریخی ثبت شده کرج در فهرست آثار ملی به 54 اثر افزایش یافت.
وی
خاطرنشان کرد: نسب این امامزاده به امام موسی بن جعفر کاظم (ع) می رسد و
نقشه معماری این امامزاده مدور بوده که مصالح بکار رفته در آن نیز سنگ است
اما در نمای بیرونی گنبد به خاطر موقعیت جغرافیایی منطقه، از شیروانی
استفاده شده است.
وی گفت: معماری تاریخی این امامزاده متشکل از معماری
هشت وجهی و منتظم است و از سه جبهه شمالی ، شرقی و جنوبی، مدخل ورودی دارد.
مهرجردی افزود: محوطه باستانی رزکان نو مربوط به هزاره اول قبل از
میلاد مسیح نیز که در آن آرامگاه باستانی یافت شده بود، بزودی در فهرست
آثار ملی قرار خواهد گرفت. شهرستان کرج در مجموع دارای 115 اثر، محوطه و
بنای تاریخی است که حدود نیمی از آنها در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
آخرین نوشته قبل از مرگ «آندره شینه» شاعر و رمان نویس فرانسه:
«بگذار هر چه زود تر مرگ فرا رسد.زیرا که از زندگی خسته شده ام.آخر به چه چیز این زندگی دل خوش کنم،کدام صفا و یک رنگی،کدام پایداری مردانه،کدام شرافت و پاکدامنی،کدام قدس و تقوایی که دادجویان در پی آنند،کدام سایه خوشبختی،کدام اشک مودت،کدام خاطره های نیکی های گذشته.کدام اثر دوستی،این جهان را آن ارزش میدهد که ترکش ملالی بدنبال داشته باشد.همه جا ترس،فرمانروایی و خدایی میکند،همه جا پستی و دورویی حکم فرماست همه جا،همه بجز مردمی پست و دور نیستیم.خدا حافظ ای دنیا.خداحافظ...»
«یوری گاگارین»اولین فضانورد دنیا درباره مرگ میگوید:
« انسان هرچه بر سنش افزوده میشود، حافظهاش کوتاهتر و رشته خاطراتش درازتر میشود و همه این مسایل را در هنگام مرگ به یاد دارد که مانند یک فیلم کوتاه داستانی از دیدگان او میگذرد.»
«اندی »میگوید:
« اگر نتوانیم آزاد زندگی کنیم، بهتر است مرگ را با آغوش باز استقبال کنیم.»
آخرین جملهای که تولستوی زیر لب زمزمه کرد:
«من عاشق حقیقتم و مرگ را درک نمیکنم»